Και γιατρός και παπάς…

Το σύστημα υγείας πάει για φούντο και ας λέει ο μπουμπούκος ότι όλα θα πάνε καλά. Θα διαβάσετε για ένα πραγματικό γεγονός (χωρίς ονόματα κλπ), συνηθισμένο εδώ και πάρα πολλά χρόνια, αλλά αυτή την εποχή σε αγριεύει…

Πάει πριν 3μιση μήνες ένας άνθρωπος στον ορθοπεδικό για ένα πρόβλημα στο πόδι και ακολουθεί βασικά και επί της ουσίας αυτός ο διάλογος:

Γιατρός: (αφού εξέτασε τον ασθενή) Το πόδι είναι χάλια και πρέπει να χάσεις κιλά, τώρα όμως δε μπορώ να κάνω εγχείρηση λόγω αδειών καλοκαιριού, έλα μετά τον Αύγουστο.. Σεπτέμβρη και μετά.

Ασθενής: Εντάξει γιατρέ, τα λέμε τότε.

Αρχές Σεπτεμβρίου βρίσκεται ραντεβού για Οκτώβριο.

Ο Γιατρός αφού ξανακοιτάει τον ασθενή και τη μαγνητική διαπιστώνει τα εξής:

Γιατρός: Το πόδι είναι χάλια και πρέπει να χάσεις κιλά, τώρα όμως δε μπορώ να κάνω εγχείρηση, η λίστα είναι μεγάλη και τι να σου πω…

Ασθενής: Τι να μου πείτε; ήρθα σε εσάς γιατί μου είπαν ότι είστε καλός.

Γιατρός: Εντάξει είμαι καλός, τι να κάνω όμως, δεν έχω χρόνο, τι να σου πω… Θες να σε ευλογήσω; να (και σταυρώνει τον ασθενή από μακριά). Τι άλλο να κάνω; Αν ήσουν σε μία χώρα με σοβαρό σύστημα υγείας, θα σε είχαν ήδη εγχειρίσει…

Κλπ. Κλπ κλπ.

Ο ασθενής μετά τα δύο ραντεβού με τον καλό στην δουλειά του γιατρό, διαπίστωσε τα εξής:

1. Ο γιατρός έχει σταθερές απόψεις «Το πόδι είναι χάλια και πρέπει να χάσεις κιλά»
2. Επίσης ότι έχει και την ικανότητα του να ευλογεί, κάτι είναι και αυτό!

Ο ασθενής μόνο μια απορία είχε, γιατί δεν του έλεγε από την αρχή, από το πρώτο ραντεβού ότι δεν έχει χρόνο; Έλα ντε θα πω και εγώ.

Ο ασθενής έφυγε και προσπαθεί να βρη την άκρη του σε άλλο γιατρό, αν…

Τα υπόλοιπα και ευκόλως εννοούμενα, παραλείπονται…